“Jongens, ik ga nú het hek dicht doen”
zegt een kringloop medewerker met een soort van onschuldig gezicht tegen zijn collega’s. Ik kijk hem grijzend en opgelucht aan. ik heb het gered! De afgiftebalie sluit om 17:00uur. De mannen zien me voor de 2e keer verschijnen. Dat maakt het contact blijkbaar een stuk informeler.
Een beetje schuldig dat ik om 16:59uur nog een ladekastje en een enorme fauteuil kom brengen, begin ik zelf de zware meubels uit mijn bestelbusje te trekken. Gelukkig nemen ze het al grappend van me over: “Ze heeft vast een bekeuring, zó hard heeft ze gereden om op tijd hier te zijn.” Blij dat ze erom lachen en dat het houten huisje nu lekker opgeruimd en leeg is, vink ik weer een to-do van mijn lijstje.
Accessoires uit mijn eigen kringloop kast gaan mee.
Om het huisje van een beetje sfeer en eigenheid te voorzien, heb ik woonaccessoires uit mijn eigen opslag klaarstaan om mee te nemen. In deze opslag staan accessoires die nog mooi zijn, maar (tijdelijk) geen dienst meer doen. Ze hebben het veld moeten ruimen voor een nieuwe trendkleur of seizoenstyling. Gelukkig krijgen ze meestal een 2e leven. Zo ook nu.
Met een lege bus rijd ik naar de volgende kringloop en pak m’n bus weer vol.
